Domowa pizza z pieczarkami, salami, czerwoną cebulą i suszonymi pomidorami

Nie przepadam za grzybami, ale kilka cienkich plasterków pieczarek (mój kawałek z mniejszą ilością grzyba i natką pietruszki) w towarzystwie sosu pomidorowego – nie odmówię. Lubię za to grzybki marynowane (takie malutkie najlepiej) w niezbyt dużej ilości (jako dodatek do wędliny) i w równie małej ilości grzyby z kapustą sklejone w cieście pierogowym. 

La frite Belge (Łódź) – nigdy więcej frytek z mielonych ziemniaków!

by Zooey

Pyszne (ekskluzywne!) frytki w dobrej cenie (5 zł za średnią porcję). Pachnące ziemniakami, a nie starym tłuszczem. Szybsze niż domowe (czas oczekiwania: chyba mniej niż 5 minut!). Bardzo nieregularne i bardzo smaczne. Podawane w rożku, a średnią (najmniejszą) porcję mogłabym śmiało nazwać dużą (także w porównaniu do wielkości porcji rozplenionej w Polsce sieci o nazwie, którą kojarzy co najmniej większość).

Nie można zapomnieć o clue belgijskich frytek. Sosy! Dostępnych jest około 15 różnych smaków. W Belgii pewnie mają setki różnych sosów, ale taka ilość sosów, to i tak bardzo duży wybór. Są przechowywane w małych plastykowych pojemniczkach. Niewykluczone, że robione metodą domową przez kogoś rano lub wieczorem poprzedniego dnia. Ja skusiłam się na andaluzyjski (delikatnie ostry), nie był zachwycający, ale to kwestia gustu. Następnym razem spróbuję tego z odrobiną whisky albo z owoców egzotycznych z curry.

W budce La frite Belge można zjeść także inne belgijskie specjały. Głównie mięsne (np. belgijskie klopsiki, frykadelki, kiełbaski czy paluszki mięsne), ale także znajdzie się coś dla wegetarian (krokiety serowe). Dla tych dań, które podawane są oczywiście z frytkami jest przeznaczony mały stolik, bez krzeseł, ale jest na czym postawić talerz.

znizkomania.pl

Szkoda, że budka ta nie jest małym pomieszczeniem, gdzie można usiąść i zjeść frytki, próbując różnych sosów. Gdybym tylko miała środki (może znacie jakiegoś sponsora?), to chętnie bym zainwestowała (bo to coś dobrego!). Nie tylko byłoby lepiej dla klientów, ale również pracownicy mogliby skorzystać chociażby z toalety. Tego nigdy nie potrafiłam zrozumieć – praca tyle godzin i jeszcze w takich warunkach. Może w tym przypadku jest to jakoś lepiej rozwiązane, ale z całą pewnością dla klientów przydałoby się jakieś miejsce, szczególnie zimą. A kto chce – bierze na wynos.

Budka położona jest w centrum (Zielona 8, Łódź), niedaleko dworca Łódź Kaliska (chyba 6 przystanków drogi), więc nie tylko Łodzianie mogą skorzystać, ale wszyscy, którym zdarzy się wpaść do Łodzi czy to rekreacyjno – turystycznie czy służbowo, a jak dodatkowo mało czasu na zjedzenie czegoś, to stanowczo polecam odwiedzenie tego miejsca i zignorowanie dworcowej oferty typu: mrożone zapiekanki de luxe. Jak już fast food, to niech będzie chociaż dobry.

ŻÓŁTY: Kurczak w curry z brzoskwiniami lub ananasem i ryżem naturalnym

Przepis z pudełka po ryżu. Już tradycyjny w naszym jadłospisie. Prosty, pyszny, lekki i sycący. I: kolendra, kolendra, kolendra! Bez niej nic nie jest takie samo. Danie pełne słońca. Tu wersja z brzoskwinią z puszki, ale sprawdzi się też świeża brzoskwinia albo ananas (był w oryginalnym przepisie i najczęściej z nim przygotowuję to danie) odrobinę dłużej podduszone. Można próbować z różnymi rodzajami ryżu. Może nawet z makaronem albo pieczonymi ziemniakami. 

Wymarzona kuchnia Lukrecji

Każdy ma swoje preferencje kuchenne (każdy generalnie ma swoje preferencje). Jednym podoba się styl klasyczny czy nowoczesny, inni poszliby w stronę śródziemnomorza. Znaleźliby się jeszcze tacy, których kręci wiejska chatka. Mogłabym tak wymieniać i wymieniać niezliczone możliwości i warianty.

A co mi się podoba? Na początku miałam trudności w samookreśleniu albo bardziej w nazwaniu tego, co mi w duszy (czymkolwiek ona jest, jeśli w ogóle jest) gra. Kuchnię w preferowanym stylu ktoś nazwałby śmieciowym, „nie – wiadomo – co” albo „ciężką sprawą”. Znalazłam fajniejsze określenia, co by sobie nie uwłaczać i szanować się. Otóż wydaje mi się, że podobają mi się kuchnie w stylu vintage albo (równie ładnie brzmi) eklektycznym, co w wolnym tłumaczeniu oznacza: humor, dystans, raczej (mimo wszystko) prostotę i zaskakujący (?) kolor. Dorzucałabym do tego jeszcze szczyptę ekologii i recyklingu (tak ładne są niektóre stare meble, czy to odnowione czy nie), unikalność i różowy flakonik na wodę święconą w kształcie matki boskiej. Poniżej kilka zmaterializowanych przykładów z moimi skromnymi uwagami. 

Kuchnia Lukrecji. Od niej wszystko się zaczęło. Stwierdziłam, że "to jest to", chociaż nie wiedziałam na początku dlaczego. Artykuł przeczytałam kiedyś w Wysokich Obcasach. Może trochę mała, ale inspirująca. W drugim kącie przydałby się stół, ale ten blat dla singielki pewnie jest wystarczający. Duże okno, żółty kolor, piękna szafeczka. Ciekawe, jak wygląda druga strona tej kuchni. A wasza wymarzona kuchnia? Macie taką?

Bardzo spodobała mi się też ta kuchnia, chociaż jest bardziej nowoczesna. Ciekawa podłoga (ciekawe, jak reaguje na gorące i obcasy). Duże okno! Fajny kącik, który w tym mieszkaniu robi także za biurko. Książki na półkach, jak w księgarni. Pomarańczowe akcenty - kosz i krzesła. Może trochę za dużo bieli (kwestie praktyczne), ale pewnie się nie znam - pasowałby też szary stół albo ciemno szafki? 

 Róż i już. Drewniane szuflady - myślę, że niebrudzące. Napis na ścianie "Restaurant". Ogromne oknisko! Zabawne i energetyczne kafelki. Niepokoi tylko jedno krzesło (pięknie żółte), ale chyba po drugiej stronie widzę kawałek czegoś pomarańczowego (drugie krzesło). Kuchnia bez żadnego miejsca dla gościa to trochę byłoby smutne.

Pistacjowy w kuchni - taką mam małą fanaberię w głowie, ale tu inny zielony. Mam puszkę z podobnym motywem. Szafkę zasłoniłabym jakąś zasłonką, a i może krzesła inne wstawiła. Trzeba by pomyśleć dłużej. Dosyć stonowana wersja, przytulna. Vintage, ale taki ugłaskany. Kosz w starym stylu, chyba lata 60' - świetny. Polka chce dot! Polka dot! 

 A tu taki kącik (może część kuchni) w którym mogłabym się zainstalować na dłużej. Ze znajomymi, z kimś bliskim. Tu chyba (nie wiem czy typowy) eklektyzm - nie umiem inaczej określić. Piękny stół, krzesła, kolor na ścianie, podłoga i obraz.

A tutaj mamy właśnie pistację. O co chodzi z tą pistacją? Nie wiem, ale dobrze mi się kojarzy. Jest ciekawa, zabawna, a przy tym niezbyt kontrowersyjna czy męcząca. No i te figurki święte, pewnie z plastyku - czy to jakiś nowy (stary?) trend? Jestem na tak. Ciekawe, jak wygląda ta kuchnia z drugiej strony, ale na pewno postawiłabym stół. Może jakieś krótkie firanki w oknach - białe w kratkę?

 

Tu wyższa szkoła jazdy. Różowa (fuksja) rama okienna.  Mnóstwo małych szuflad - ciekawe, jak sprawdziłyby się w praktyce. Podoba mi się mozaikowy kolor szafek. Trochę ciasno, ale jak na taką kuchnie nieźle rozwiązane.

 

 W tym projekcie różowe ściany nie wydają się ekstrawaganckie. Zrównoważone są bielą (fajna duża szafa) i neutralną pogodą. Nie jest to moja faworytka, ale nie powiedziałabym: nie. Podoba mi się ażurowy stół i ława. Limonkowe krzesło też. 

 

Surowe rozwiązanie, ale mimo wszystko przytulne. Ciężki ławo - stół, który łamie surowość. Może nie na całe życie, ale na jakiś czas.

Fuksja połączona ze srebrem i matowym drewnem. Czerwone elementy. Kolorystycznie podoba mi się, ale trochę zbyt "kanciato". Mało przytulnie. Loftowo. 

 Czyżby mnie przyciągnął obrus? Ciekawe krzesła? Jestem na tak, ale bez szaleństwa.

Zapraszam do komentowania teraz także na facebooku - Mówią Weki.

Zdjęcia pochodzą z kilku stron:

http://www.domowladni.pl/trend/333-mieszkac-jak-w-danii

http://www.urzadzamy.pl/galeria/wnetrza-dnia/187/

http://www.trendey.com/tag/chinese

http://www.marieclairemaison.com/,ambiance-boheme,200043,26525.asp

http://www.marieclairemaison.com/,dans-un-esprit-d-atelier,200043,24414.asp

http://www.marieclairemaison.com/,decoration-cuisine-des-cuisine-rose-ou-violette,2570192,301861.asp

http://inspirebohemia.blogspot.com/2011/02/delicious-dining-rooms-and-nooks.html

http://www.domowladni.pl/projekty/styl-wspolczesny

http://all-dreaming.com/kitchen-design/wallpaper-design-ideas-for-the-kitchen.html

Co lubi gęś?

By theerteenofclubs

 Doszłam do wniosku, że czasem fajnie jest sobie narzucić temat w świecie ciągłych informacji. Ograniczyć swoje komórki szare do pewnego obszaru. Ostatnio chodzi za mną gąska. Internet nie oferuje zbyt wielu na nią pomysłów. Zerkam sobie na relację na żywo z warsztatów Artura Moroza w Sopocie. Relacja zaczyna się dziś o 17:00, ale był moment przygotowań. Ciekawe, jak im to wyjdzie.

Co lubi gęś? Hmm. Tego możemy się tylko domyślać, bo gęś w postaci, jaką najczęściej człowiek ma zaszczyt widywać to ptasia tuszka. Kołatało mi się po głowie, że kiedyś czytałam u Agnieszka Kręglickiej o różnych pomysłach na dodatki do gęsi. W końcu znalazłam ten materiał, który oprócz wielu pomysłów przedstawia manifest rozejmu i pokoju między mięsożercami i wegetarianami, bo same dodatki mogą stanowić osobne danie.  

Zdarzyło mi się nawet przygotować selerowe frytki. Były trochę miękkie (może dlatego, że piekłam w piekarniku, a nie na patelni), ale smaczne. Inne propozycje to marchew z żurawinami (praktykowałam przy okazji innego mięsa) albo marchewka ze szpinakiem, kapusta z grzybami, brukselka z balsamico, kasztany z grzankami, jabłka z chrzanem (ciekawe i proste!), pieczone buraki z dynią i sezamem, podduszone pory z jabłkiem i gruszką, grillowana cykoria z ze smażonymi gruszkami, świeżymi pestkami granatu i winegretem i surówka z czarnej rzodkwi (zainteresowała mnie ostatnio na ryneczku, ale jeszcze do niej nie dojrzałam, trzeba spróbować).

Macie jakieś pomysły? Gęś albo inny drób, z czym, bez czego? Owocnych albo warzywnych rozmyślań!

Kim chi – podejście drugie: Tajski kurczak z kim chi, ryżem naturalnym i młodą cebulką

 

Przepisy na kim chi (azjatyckiej kapusty pekińskiej kiszonej) znajdziecie tutaj. Tam wcześniej pisałam o tym daniu. W tym wypadku kapusta wyszła o połowę łagodniejsza. Im dłuższa fermentacja, tym kapusta kwaśniejsza i w moim poczuciu – smaczniejsza (pycha – mówię ja, ta, która nie przekonałaby się do zjedzenia czegoś takiego, gdyby nie jej luby!). Tu dodam tylko, co z kurczakiem zrobiłam.

Składniki na 2 osoby:

• 2 – 3 łyżki kim chi
• 1 podwójna pierś z kurczaka
• 2 woreczki ryżu naturalnego
• 2-3 łyżki sosu sojowego
• świeże zioła (mięta, bazylia, kolendra itp.)
• odrobina oleju sezamowego, ryżowego albo oliwy
• 1 cebulka młoda ze szczypiorkiem (bardziej szczypiorek z mini - cebulką)

Mięso z piersi kurczaka pokroić na kawałki. Zalać sosem sojowym, dodać świeże zioła, olej sezamowy lub oliwę. Zostawić na minimum godzinę. Po tym czasie usmażyć. Kurczaka wyłożyć na ugotowanym ryżu z kim chi i posypać skośnie (po chińsku:P!) pokrojoną młodą cebulko - szczypiorkiem.

I wkroczyć do nieba smakowego...

Imieninowo – świąteczna sałatka warzywna z majonezem

Pojawia się na polskich stołach w różnych wersjach i na różne okazje. Każdy ma na nią swój patent. Ja nigdy nie dodają ziemniaków, a czasem zamiast majonezu używam jogurtu naturalnego. Nie jest to sałatka za którą szaleję, ale lubię od czasu do czasu. Nie wiem dlaczego, ale najlepiej smakuje na spotkaniach rodzinnych obok śledzia i świeżej angielki. Przepis dodaję do akcji Gotujemy po polsku – edycja IV. Sponsorem akcji jest http://zpierwszegotloczenia.pl/.

Składniki 4 - 5 sporych porcji:

• 3 marchewki
• 1 pietruszka
• ½ selera
• ½ puszki groszku albo kukurydzy
• 2 jaja (ugotowane na twardo)
• ok. 5 łyżek majonezu (może być jogurt naturalny albo jogurt pół na pół z majonezem)
• 1-2 średnie ogórki kiszone (ja obieram ze skóry, jeśli kilka mniejszych to można nie obierać)
• 1 jabłko (np. lobo)
• ½ łyżeczki chrzanu
• ½ łyżeczki cukru
• odrobina słodkiej papryki
• sól (odrobina), pieprz

Ugotowane warzywa (ja najbardziej lubię te z rosołu), jabłko, i jaja pokroić w kostkę. Dodać groszek, chrzan, przyprawy. Odstawić na noc do lodówki, aby smaki razem się połączyły. 

Indyk w galarecie z marchewką i żurawiną

Pyszny rosół wyszedł na tym mięsie (pisałam o nim w poprzednim poście). Szkoda wyrzucić takie duże i smaczne skrzydło. Zrobiłam galaretkę, której (tak na marginesie) jestem wielbicielką – uwielbiam ją na pasztecie, z mięsem, jako element pieczeni pieczenią.

Skoro tak się złożyło, że było u mnie ostatnio po polsku (chyba jesień sprzyja polskiej kuchni) dodaję przepis do akcji, której sponsorem jest http://zpierwszegotloczenia.pl/.

Składniki na minimum 4 porcje:

• ugotowane skrzydło z indyka
• 1 – 2 marchewki
• kilka suszonych żurawin
• ok. 0,5 l bulionu
• 3-4 łyżeczki żelatyny (im bardziej tłusty bulion, tym mniej żelatyny dodajemy)
• natka pietruszki (świeża lub suszona)

Ugotowane mięso (bez skóry) rozdzielić na kawałki i ułożyć na dnie salaterki razem z ugotowaną (marchewkę można gotować razem z mięsem, można w ogóle najpierw na mięsie zrobić rosół) marchewką. Dorzucić żurawinę i natkę pietruszki. Bulion zagotować i wymieszać z 3-4 łyżeczkami żelatyny. Doprawić solą i pieprzem. Wlać do salaterki i wstawić do zastygnięcia do lodówki. 

Rosół z indyka

Esencja mięsno – warzywna dobra na przeziębienie (Zwiększamy odporność 2011) i w ogóle po prostu bardzo dobra. Takie moje krótkie przemyślenia na temat rosołu. Już kiedyś zaskoczył mnie wywar z indyka, teraz postanowiłam go powtórzyć. Rosół (a bardziej bulion) z kurczaka na jego tle wypada blado, a skrzydła (skrzydliska!) z indyka są łatwo dostępne oraz dają barrrdzo esencjonalny wywar.

Gęsia szkocka zupa i polska historia znalezionego balonika

by Eggybird

Ostatnio dużo myślałam o gęsi i o tym, co można z niej smacznego zrobić. Książeczka, z której pochodzi przepis ma swoją historię. Kiedyś zaczęłam ją studiować i o niej zapomniałam. Ta historia jest odpowiedzią na pytanie, dlaczego ona jest u mnie, a nie u właścicieli.

(Dawno, dawno temu, za górami, za lasami) Kiedy mój chłopak był w liceum, jego tata znalazł w okolicy balonik. Jak się później okazało balon przyleciał ze Szkocji. Pewnego dnia tamtejsze dzieci wypuściły w niebo balony z adresem i prośbą odesłania, jeśli ktoś znajdzie takiego lotnego podróżnika. Tak też uczynili. Po pewnym czasie otrzymali paczkę z kilkoma upominkami, między innymi tę książeczkę.

Gęsia zupa albo zupa na dziczyźnie

(Przepis pochodzi z książki autorstwa Judy Peterson „The Scottish cook” z 1995 roku, a zaczerpnięto go z książki „Superlative game soup” autorstwa Meg Dods)

Składniki na 8-10 porcji:

• gęś (albo inna tusza – zając, królik, dziczyzna)
• 4 plastry boczku
• 2,2 l bulionu (wywaru) wołowego
• 1 cebula z wbitymi 3 goździkami
• 3 ząbki czosnku
• 1 korzeń pasternaku (lub pietruszki) pokrojony w kostkę
• 2 marchewki pokrojone w kostkę
• ½ selera pokrojonego w plastry
• 1 łyżka posiekanej natki pietruszki
• 1 - 2 szczypty ziela angielskiego (myślę, że mogą być też ziarna)
• 20 - 50 g masła
• sól, świeżo mielony pieprz

Boczek obsmażyć z gęsią. Przełożyć do dużego garnka razem z cebulą. Warzywa obsmażyć na maśle i dodać do garnka. Wsypać przyprawy, natkę pietruszki i zalać wszystko bulionem. Zagotować. Gotować na wolnym ogniu przez około półtorej godziny. Po tym czasie wyjąć mięso i bekon. Wyrzucić goździki. Zupę zblenderować (zmiksować). Dodać paski ugotowanego mięsa. Zupę zagotować przed podaniem. Boczek wyrzucić*.

* Nie jestem pewna, czy trzeba to robić, bo gotowany boczek jest chyba jadalny.

Zapraszam do zasilenia szeregów akcji "Czas na gęsinę"!

Kotlet z piersi kurczaka, kopytka + koperek, marynowane buraczki

Jedno z moich ulubionych klasycznie polskich dań. Zamiast buraczków można zaserwować surówkę z marchewki i jabłka albo selera (dużo możliwości). Kopytka – chyba każdy Polak je zna. No i oczywiście buraki! Obawiam się, że bez buraków nie byłoby Polski. :)

Kotlety

Kotlety z piersi kurczaka przygotowujemy podobnie, jak kotlet schabowy (przyznam szczerze, że wolę i częściej robię te z kurczaka). Średniej grubości kawałki piersi obtaczamy w jajku rozmąconym z solą, pieprzem, papryką i (opcjonalnie) ziołami. Panierujemy w bułce tartej albo mieszance bułki tartej z otrębami. Smażymy na złoto, ale niezbyt długo, żeby mięso nie było suche. Nie rozbijam kotletów, to także sprawia, że są bardziej soczyste.

Kopytka

Trudno określić mi proporcje. Najczęściej robię je „na oko”. Ugotowane, zmielone ziemniaki, jedno lub dwa jaja, mąka pszenna, sól. Taka konsystencja, żeby się nie lepiły i dało się z nich zrobić zgrabne kluseczki. Przy krojeniu podsypujemy mąką.

Marynowane buraczki

Te akurat były niewekowane. Takie do zjedzenia przez kilka dni. Pieczone lub gotowane buraki (z czosnkiem, przyprawami) kroję na nieduże kawałko – plasterki. Zalewam mieszanką octu winnego, cukru, soli i wody. Można dodać także inne przyprawy typu: ziele angielskie, liść laurowy, pieprz. Wystarczy, że buraczki poleżą w takiej zalewie w lodówce przez noc albo dwie.

Koperek

Bardzo lubię. Do wielu potraw. Najlepszy świeży i w dużej ilości. Bardzo mi się kojarzy z polską kuchnią, szczególnie z PRL-em. Specyficzny retro klimat.

Patron akcji "Gotujemy po polsku - edycja IV".

Zakwasowe początki: Żytni chleb na zakwasie z prażonym słonecznikiem

„Jeśli z przyjemnością wieszacie na balkonie flagę z okazji narodowego święta, ale trudno wam się utożsamić z defiladą wojskową albo pompatyczną akademią, pomyślcie o polskiej wspólnocie kulinarnej. Talerz śniadaniowy naszą narodową dumą.”

Agnieszka Kręglicka, „Śniadanie narodowe”, WO, nr 45

Polski chleb to nie byle – co. To moje trzecie podejście do chleba na zakwasie. Myślałam, że „zakwasowa zabawa” jest o wiele trudniejsza. Jest o tyle wymagająca, że pieczywo takie potrzebuje więcej czasu. Chodzi tu głównie o proces wyrastania.

Teraz wiem, że mój pierwszy chleb zakwasowy miał za dużo mąki. Następne pieczywo było z mąki mieszanej, na zakwasie, ale z dodatkiem drożdży (małe chlebki z makiem, na kefirze).

Ten chlebek powstał na podstawie przepisu pochodzącego stąd (nie przepisuję go tu, przeczytajcie na stronie autorki). Bardzo nam smakował (mnie i mojemu lubemu). Cieszę się, że w końcu wzięłam się za prawdziwy chleb.

Z takich praktycznych rad, to polecam dodanie odrobiny dobrego kefiru (jogurtu) do zakwasu – na początku, gdy go tworzymy (albo sam się tworzy). Taką wskazówkę znalazłam na blogu Liski. Taki zakwas łatwiej fermentuje.

Przed pieczeniem chleb posmarowałam odrobiną wody. Piekłam trochę w niższej temperaturze, ale wyszedł. 

Naszą inną "DUMĄ NARODOWĄ" może stać się gęsina - polska gęś owsiana. Zapraszam do wzięcia udziału w akcji "Czas na gęsinę 2011". Zbieramy przepisy ze zdjęciami lub bez, pomysły na dodatki do gęsi, a także przepisy naszych przodków, krewnych, znajomych. Podzielcie się pomysłami! Wylosowany szczęśliwiec otrzyma nagrodę.

Pełnoziarniste penne z sosem pomidorowym i tuńczykiem (my love)

Jak się bliżej przyjrzałam temu daniu, to stwierdziłam, że można je zakwalifikować do biało – czerwonych potraw. Tuńczyk – szary, beżowy, prawie biały i czerwony sos. Przepisu nie dodam do akcji: Akcja biało – czerwona, bo się skończyła wczoraj. Cóż. Sos z września, zawekowany. Wtedy pomidory były jeszcze pomidorowe. Pyszny. Wydał mi się nieco kwaśny (robiłam sosy takie proste z cebulą i czosnkiem, które będą mogły być na różne sposoby zmodyfikowane). Dodałam za dużo cukru, ale obiad został zjedzony, więc nie było tak tragicznie. Dosypałam także sporo suszonego tymianku. Tymianek (według mojej skromnej osoby) pasuje prawie do wszystkiego.

Składniki na 2 osoby:

• 250 g makaronu pełnoziarnistego
• sos pomidorowy z dużą ilością tymianku
• puszka dobrego tuńczyka
• ser do posypania (parmezan lub typu parmezan) albo kawałki mozarelli
• świeża bazylia

Do pomidorowego, doprawionego sosu dodać tuńczyka i już nie dusić. Można także na maron wyłożyć zimnego tuńczyka, polać sosem i posypać serem i świeżą bazylią. 

Recenzja: mini Biomuffinki babuni (orkiszowe)

W czasie, kiedy byłam na dość ścisłej diecie i nie mogłam wiele jeść, trafiłam przypadkowo na firmę BioAnia. Najpierw były gofry orkiszowe, bezcukrowe i duże pałeczki kukurydziano – ryżowe. Skład tych przekąsek jest bardzo ograniczony. Mam na myśli to, że nie ma w nich niepotrzebnych wzmacniaczy smaku, konserwantów i innych świństw. Każdy produkt ma wiele smaków, ja korzystam z tych najbardziej neutralnych.

To samo dotyczy mini - muffinek. Są bardzo dekoracyjne (pasują do kawy, herbaty). Wydają się zabawne – pewnie spodobałyby się niejednemu dziecku. W ich skład wchodzą: mąka orkiszowa, tłuszcz roślinny, jaja i sól. Dzięki wypiekowi w wysokiej temperaturze i innych specjalnych warunkach pozostają świeże nawet przez pół roku. Występują także w innych smakach: cynamonowe, kakaowe, z jabłkiem, z otrębami i naturalne.

bioania.pl

W smaku przypominają mi magdalenki (to chyba te), babeczki, które można było dostać w sklepach z 10 lat temu. Są miękkie i słodkawe (jak dla mnie mogłyby być jeszcze mniej słodkie). Aha! Duży plus za korzystne ceny. 

Rzecz jasna - nic nie  zastąpi domowych wypieków, ale wafelki gofrowe o tak małej ilości składników naprawdę uważam za hit. Niemożliwe do odtworzenia w warunkach domowych. Przyjemność bez uszczerbku na zdrowiu.

Listopadowa gęś w resturacjach

Przeglądałam menu restauracji, które serwują w tym roku gąskę w listopadzie. Spodobały mi się pozycje z dwóch restauracji : restauracja „Marmolada” w Krakowie i toruńska „Gęsia szyja”, której sama nazwa zobowiązuje. Wpadłam także ostatnio na trop polskich klubów kolacyjnych. Napiszę o nich niebawem. Jeden z nich ("Latający talerz" z Saskiej Kępy) zorganizował jedno ze spotkań skupione na gąsce (Gęsina nie tylko na św. Marcina). Odbędzie się ono 26 listopada. W takich miejscach liczba gości ograniczona, ale (zapewne) doznania niezapomniane. Oto moje propozycje - inspiracje. Może spróbujecie jakiś odtworzyć w domu albo będziecie mieli okazję tam zajrzeć?

Słynna zasada: co kto lubi. Ja nie lubię grzybów, więc wybrałabym: Mieloną pierś z gęsi faszerowaną oscypkiem z sosem czosnkowym („Gęsia szyja”).

W „Marmoladzie” (sama nazwa bardzo apetyczna) zjadłabym chętnie: Pierś gęsią marynowaną w czerwonym winie podaną z leśnym sosem jeżynowym na ziemniaczanym pure.

Cienka – ostra – chrupiąca vs Gruba – łagodniejsza - puszysta

Wspomnienia z lipca tego roku. Zapomniałam o tych pizzach, a były bardzo fajne. Preferuję tę na cieście cieńszym, ale tą grubą też nie wzgardzę. Każda ma swój urok. Tak podobne (to samo ciasto), a tak różne. Jeśli chodzi o sos pomidorowy, to przygotowany został ze świeżych, długo duszonych pomidorów i dużej ilości świeżych ziół i czosnku. Ziół akurat było pod dostatkiem.

Gęś do obejrzenia i posłuchania

Tu łatwiejszy sposób na gęś autorstwa Artura Moroza. Sałatka z pieczonej gęsi z marynowaną gruszką i śliwką. Propozycja dla amatorów słodyczy łączonej z mięsem (czyli na przykład dla mnie). W sałatce ląduje także coś zielonego.

Druga propozycja tego samego autora. Rosół z gęsi z pulpecikami. Nie jadłam nigdy takiego, ciekawe czy jest bardzo tłusty i w ogóle jak smakuje. Tylko jedna mała uwaga (może mankament, jeśli nie mamy czasu) - rosół gotuje się sześć godzin.

Zapraszam do wzięcia udziału w akcji Czas na gęsinę 2011!

 Przeczytajcie, o co chodzi i stwórzmy coś fajnego.

Pełnoziarnista pasta z cebulką, makiem i serem

Prosty przepis. Bardzo mi się spodobał. Polecam użyć młodej cebulki i pokroić ją jednak drobniej. Nie warto także przesadzać z ilością maku. Zamiast sera żółtego czy sera sypanego typu włoskiego pasowałby też ser pleśniowy. To pomysł dla amatorów pleśni. Dodałabym też trochę wina białego wytrawnego. Przepis znalazłam tu.

Pełnoziarnista pasta z cebulką, makiem i serem

Składniki na 2 osoby:

• 120-150 g pełnoziarnistego spaghetti (u mnie połowę paczki 500 - gramowej)
• 1 łyżka oleju
• 1 średnia cebula (dałam więcej cebuli + 1 ząbek czosnku)
• 250 ml bulionu (dałam ok. 0,5 litra bulionu mięsno - warzywnego)
• 2 łyżki masła (pominęłam)
• 1-1,5 łyżki maku
• 150 g startego sera żółtego (posypałam serem już na talerzu)
• sól, pieprz

Cebulę pokroić w piórka, zeszklić na odrobinie oleju z czosnkiem, solą i pieprzem. Zalać bulionem (dolewać sukcesywnie) i dusić cebulę do miękkości. Pod koniec duszenia dodać mak. Ugotowany makaron wrzucić do sosu i chwilę podgrzać. Na talerzu posypać serem (np. Gratino).